මීදුම කපාගෙන හිරු කිරණ රන් දිය දහරක් මෙන් හරිත ලතාවන් හා ධරණී මාතාව සිපගන්නට විය. තණ අග රැඳී පිනි බිඳු හිරු රැසින් දීප්තිමත්ව දිලිසෙන්නට විය. මුව වසා සිටි පුෂ්පලතාවන් විකසිතව කුරුළු ගී නඳින් මත්වී හිරු කිරණට පෙම් බඳිද්දී, ඔවුන්ගේ රූ සපුවට වහ වැටුණු පෙම්වතුන් වන බඹර, මී මැසි කැළ එක පොදියට තම නොයිඳුල් පෙම්වතියන්ගේ මුව සිපගැනීමේ බලවත් ආශාවෙන් මෙන් ඔවුන් කරා ඇදෙන්නට විය.
හිමිදිරි අරුණැල්ලත් සමඟ පිබිදුණු සියලුම සිසු සිසුවියෝ තම ගමනේ ප්‍රධාන ම අරමුණ හිතැතිව ලහි ලහියේ සූදානම් වන්නට විය. තරඟ පැවැත්වීමට නියමිතව තිබුණේ ඔවුන් ලැගුම්ගත් පාසලට නුදුරින් වූ බණ්ඩාරවෙල මහා විද්‍යාලයේ ය. උදෑසන 8.30 වන විට තරග ස්ථානයට වාර්තා කළ යුතු විය. නීති රීති පරිදි සියලුම නැටුම් කණ්ඩායම් නියමිත වෙලාවටත් පෙර තරග ස්ථානයට වාර්තා කෙරිණ.
“ද..රු..ව...නේ... හැමදේම කල්පනාවෙන්... ජජ් බෝඩ් එක ලේසි නෑ... ඒ උණාට... බය වෙන්න එපා.. ඔයාලට බැරි නෑ.. තමුන්ගේ ටික තමුන් හරියට කරන්න.. අනුන් කරන දේවල් ගැන වද වෙන්න එපා.. එතකොට කිසි දෙයක් අවුල් වෙන්නේ නෑ.. අන්තිමට හිතුවටත් වැඩිය හොඳට හැමදේම කරලා කියල තේරෙයි... ඔයාලට ම"....
තිලකා මිස් සිසුවියන්ගේ ධෛර්යය වඩවන්නට විය.
පෙරවරු 10.00 වන විට තරගය ආරම්භ විය. කණ්ඩායමට තෙවනුව නැටුම් ඉදිරිපත් කිරීම සදහා අනුමැතිය ලැබිණි. දිවයිනේ දසතින් පැමිණි පාසල් 14ක් තරගය සදහා ඉදිරිපත් වීමට නියමිත විය. කොළඹ ප්‍රධාන පෙලේ පාසල් දෙකක් ද මේ අතර විය.
පළමුව සහ දෙවනුව තරගයට ඉදිරිපත් වුණු පාසල් කණ්ඩායම් දෙකේ ම ඉදිරිපත් කිරීම සෑහෙන තරමට සාර්ථක විය. වේදිකාවේ පසුපස සිටි සිසුවියන් 16 දෙනාගේ ම හිත් අශ්ව ගාලක් කඩාගෙන බිඳගෙන දුවන්නාක් මෙන් ගැහෙන්නට විය.
"දරුව...නේ.. යන්න ස්ටේජ් එකට.. තෙරුවන් සරණයි... දෙවියන්..ගේ පිහිටයි".... වේදිකා පසුතල නිර්මාණ භාරව කටයුතු කළ සෙනෙවිරත්න මිස් කීවා ය.
සිසුවියෝ සියලු දෙනාම ගුරුවරුන්ගේ දෙපා වැඳ ආශිර්වාද ලබා ගත් අතර හිතේ දැඩි අධිෂ්ඨානයෙන් යුතුව වේදිකාවට පිවිසුණෝ ය. සියල්ලෝම මොහොතකට තම දෑස් අඩවන් කර ගනිමින් තෙරුවන් සිහි කරන්නට විය. මෙතැන් පටන් ඉදිරි විනාඩි 20 ක කාලය අතරතුර වෙන කිසිවක් නොව ඔවුන් තම රංග බුමිකාව වෙත සිත් යොමු කල යුතු ය. කණ්ඩායමේ තරග තේමාව ලෙස යොදා ගැනුණේ ගජගා වන්නම සහ හටන් නැටුමක සංකලනයකි.
පුරා විනාඩි 20ක කාලය තුල ඔවුන් සියල්ලෝම සිටියේ තම භූමිකාව ආරූඪ කරගෙන ය. විනිශ්චය මණ්ඩලය ඔවුන්ගේ නර්තනය පිළිබඳ ඉතා ප්‍රසන්න හැඟුමෙන් කතා බහට ලක් කරන්නට විය. කාලය විනාඩි, හෝරා ලෙසින් ගෙවී ගියේ ය. සියලුම පාසල් තම ප්‍රතිඵල දැන ගැනීමේ බලවත් ආසාවත් හිතැතිව තරගය අවසන් වන තෙක් මුව අයා බලා සිටියෝ ය.
සවස 3.30 පමණ විය. ඒ වන විට තරගයේ ප්‍රතිඵල සකස් වෙමින් තිබිණ. අවසානයේ සියල්ලෝම බලා සිටි එම තීරණාත්මක අවස්ථාව එළඹී ය. විනිශ්චය මණ්ඩලය තම නිර්ණයන් ඉදිරිපත් කරන්නට සැරසුණේ ය.
"අද දවසේ... පාසල් 14ක ...ඉදිරිපත් කිරීම් අතරින්... සමස්ථ ලංකා නැටුම් තරඟාවලියේ.... ප්‍රථම ස්ථානය හිමි වන්නේ......."....
එය එසේ ම විය. දක්ෂතාවය පසෙක ළා නාමය සහ බලය රජ විය. ප්‍රථම ස්ථානය හිමි වුයේ කොළඹ ප්‍රධාන පාසලකට ය.
"මන් නම්... හිතුව ඕක... දැක්කේ නැද්ද ආව වෙලේ ඉදල ජජ් බෝඩ් එක වටේ කැරකුණ හැටි ටීචර්ස්ල ටික"..
ප්‍රතිඵල නිකුත් වනවාත් සමග ම බොහෝ දෙනාගේ මුව රැදුනේ එවන් වදනකි.
"අපෝ.. දැන් ඉතින් වැඩක් නෑ.. අපි කොච්චර මහන්සි වුණාද"... නයනා ද මුහුණ හකුළුවා ගත්තා ය.
"එහෙම කියන්න එපා දරුව..නේ.. තව ප්ලේසස් දෙකක් ම තියෙනවා..නේ".. සේකර සර් බලාපොරොත්තු දැල්වුණ දෑසින් යුක්තව කියන්නට විය.
සැබෑ ම ය. ගුරුවරයකුගේ ඉව වරදින්නේ එහෙමත් වෙලාවක පමණ ය. දෙවන ස්ථානය හිමි වුයේ ඔවුන්ට ය.
"මො...න....වා... ඒ අපේ ඉස්කෝලේ නම නේද කිව්වේ.... හුරේ... අ...පි දි...නු...ම්"...
සිසුවියන් සතුටින් ඉපිල ගියේ මී පැණි දුටු වලස් රංචුවක් මෙනි.
"පළවෙනි තැන නැති වුණාට මොකෝ... අපි ඉතින් එක වුණා වගේ තමා"... මානෙල් ද හවුල් විය.
සිසුවියන් සියල්ලෝම යළිත් තම ගුරුවරයන් වූ තිලකා මිස්ගේත්, සෙනෙවිරත්න මිස්ගේත්, සේකර සර්ගේත් දෙපා වැඳ ආශිර්වාද ලබා ගත්තෝ ය. ඔවුන් සියලු දෙනාගේ ම දෑස් සතුටු කදුළින් දිලිසෙන්නට විය. ගාම්භිරත්වයකින් හිත පුරවාගත් ඔවුන් සියලු දෙනාම නැවතත් තම ගම රට බලා පිටත් වීමට සැරසුනෝ ය.
***********************************************************
(මතු සම්බන්ධයි )
*****************************************
